می دآنـم بـرآیم اشـک می ریـزد . . .

به سلامتــی کسی که به خاطر به دست آوردنش خیلیها رو از دست دادی

ولی تنهـــــات گذاشت ...

سلامتــی پسری که با چشم های خیس وارد ساندویچی بغل "تالار عروسی"

شد و گفت :امشب عروسی عشقـــــــمه " بندری بزار "

به سلامتـــــــی روزی که...

اسمم بیاد رو لــــب رفیقـــــــام...

پوزخـــــند بزنن و با پشت دست اشکاشــــــونو پاک کننو بگن...

هههههی!!!

هر چقــــــدر هم از دست عشقــــــش ناراحت باشه

فقـــط سرش غـــــر میزنه و باهاش قــــهر میکنه ...

اما هیچــــوقت دلــــــــــــش نمیـــــاد خیانـــــــت کنه ...

یا با پسـر دیگه ای بپـــــره ..

چون واقعا عاشـــقشه و وفـــــادار

بزن به سلامتـــــی حرفهای دلــــــت که به کسی نگفتی...

بزن به سلامتـــــــــی اینکه کوه درد بودی ولی دم نزدی.....

بزن به سلامتــــــــی تنهایی هات ولی تنهایی رو دوست نداشتی...

بزن به سلامتــــــــی آرزوهایی که نتونستی لمسشون کنی.....

به سلامتیــــه لبخندی که کمکت میکنه تا برا همه توضیح ندی حالت داغـــونه !

سلامتــــی پسری که رفت سربازی مرد شه برگشت دید نامزدش زن شده!!

به سلامتــــی خــــــودم و خـــــودت.

باهم بخـــــوریم به هم نخـــوریم.باهم بخنــــدیم به هم نخنــــــدیم.

سلامتـــــی اونایی که دوستشون داریم و نمیدونن...

پیک آخر بسلامتـــــــی خودم که تو رو همیشه سلامــــــت ببینم.!

به ســـــــلامتی هرکی زدیم رفت,

میزنیم به ســلامتی غــم شاید اونم رفت...

***

در گذر گاه نسیم سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام
در گذرگاه باران سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام
در گذر گاه سایه سرودی دیگرگونه آغاز کرده ام

نیلوفر و باران در تو بود
خنجر و فریادی در من
فواره و رؤیا در تو بود
تالاب و سیاهی در من

                                          در گذرگاهت سرودی دگر گونه آغاز کردم

***

من برگ را سرودی کردم
سر سبز تر ز بیشه
من موج را سرودی کردم
پرنبض تر ز انسان

من عشق را سرودی کردم
پر طبل تر زمرگ

سر سبز تر ز جنگل
من برگ را سرودی کردم

پرتپش تر از دل دریا
من موج را سرودی کردم

پر طبل تر از حیات
من مرگ را
سرودی کردم.........

 “دنیا”را بغل گرفتیم
گفتند:امن است
هیچ کاری باما ندارد،
خوابمان برد.
بیدار شدیم،دیدیم
آبستن تمام دردهایش شده ایم...

هیچوقت از خدا نخواستم همه دنیا مال من باشه …
فقط خواستم…
اونی که ماله منه واسه هیشکی نباشه…

دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم

ازسرزمینی می آیم که مردمانش کم از صفا ووفا ندارند

وسرزمین دلهایشان کم ازسرسبزی بوستان بهشت نیست .

در این سرزمین چشمه ای از جنس نور جریان دارد که یاد آور صهبای

بهشت است .کودکانش خندان ومردمانش همه شنگ.ووسعت دیدگانشان

خاک قدمهای زنان آزاد این سرزمین است آسمانش پوشیده ازلکه های ابری ایست

که برای دلتنگی های دیگران می بارد. شاعرانش همه غزل سرایند غزلهایی گویند به وزن دلهای بزرگ و احساسات پاک.امید را می شود در دیدگانش به وضوح مشاهده کرد .

دلهای امیدوارشان همانند دریای بیکران آرام وروشن است . آری اینان

رستگاران افکارغبارگرفته اند که در تپش قلبشان 

حرفهایی برای نگفتن ندارند .وتنهایی هایشان رابا هم

قسمت میکنند .وکلبه ی تنهایی من را با چراغ تنهای شب(ماه)

روشن کردند.من صدای تپش قلبشان ر ا می شنوم واگر فرسنگها فاصله

بینشان باشد تپش قلبشان را برای یکدیگر می فرستند. و من همچنان در شاهراه

خیال( Main way) در اندیشه این سرزمین که فراسوی تجسم است

حیرت زده مانده ام .واز خویش گفتن هارا فراموش کرده ام .

فراموش کردم پسر صحرا راکه دلش همانند اقیانوس

بود.فراموش کردم  دلنوشته های یک پسر معلول را.فراموش کردم خاطرات کهنه ام را خاطراتی که هیچگاه نتوانستم آنها رابیان کنم و بادیدن شاعران شیرین بیان

غزل سرا اشعار نو ام را با خاطرات کهنه ام در صندوقچه

خیال مدفون کردم.اما هیچگاه فراموش نخواهم کرد  افسانه دوعاشق دور از هم اما باهم را این افسانه حقیتها در برداشت.از سین سنبل سبدی ساختم وخاطرات این سرزمین رادر میان گلهای سنبل این سبد جای دادم تاهمیشه بهاری شود یاد وخاطره این سرزمین در نزد من.

گاهی اوقات غمها مسری اند

تنهایی ها…دردها…

می روند از جایی به جای دیگر

از تنی به تن دیگر

از چشمها…

قطرات منتظر در پشتشان

حلقه های پف کرده دورشان

از ابروها

خمیدگی و شکستگی پشت آنها

از چین و چروک های نقش بسته روی صورت

زیرچشم،روی پیشانی

گاهی اوقات این چین و چروک ها

نشان می دهند قدمت غصه ها را

وسعت دردها را…ازدحام تنهایی ها

گاهی اوقات دردها مسری اند

غم ها…تنهایی ها…

می روند از جایی به جای دیگر

از قلبی به قلب دیگر

از لبخندی بر لب

لبخندی از دردهای تکراری،غم های پیر شده

لبخندی از روزهای قدیمی،خاطرات فراموش شده

از لرزش لب ها،آرامش پلک ها

سفیدی مو ها،سکوت حرف ها

گاهی اوقات لب ها از سرمای تنهایی می لرزند

قلب ها از تاریکی رنج ها می ترسند

گاهی اوقات تنهایی ها مسری اند

دردها…غم ها…

می روند از جایی به جای دیگر

از زمانی به زمان دیگر

از خیرگی نگاه،سالخوردگی صدا،تیرگی لحظه ها

از یک آه حزن انگیز،از یک سکوت اندوه بار

از فرو غلتیدن یک قطره اشک،یک قطره درد

از فرو بردن سال ها بغض،سال ها حزن

گاهی غم ها آرام آرام لحظه ها را پیاده طی می کنند

و می روند گوشه دلت بس می نشینند

گاهی تنهایی ،تنها مال یک نفر نیست

گاهی تنهایی می رود

همچون پرنده ای از شاخه ای به شاخه دیگر

همچون باد از شهری به شهر دیگر

همچون نگاه از فردی به فرد دیگر

همچون بیماری از تنی به تن دیگر

غریب است سرگردانی در مه!
آنجا که تنهاست هرسنگ و بوته ای،
و هیچ درختی درخت دیگر را نمی بیند.
همه تنهایند.

پر از دوست بود دنیا برایم،
آنوقت که زندگی ام نور بود.
اینک که مه فرو می افتد.
دیگر کسی قابل رویت نیست.

راستی که هیچکس عاقل نمی شود،
مگر اینکه تاریکی را بشناسد،
که خاموش و گریز ناپذیر،
از همه جدا می کند او را.

غریب است در مه سرگردان شدن!
زندگی تنها بودن است.
هیچ کس چیز دیگری نمی شناسد.
همه تنهایند.

ای باران
    تو که چشم از عشق می بخشایی
            هنوز هم در قطره قطره، قطرات
                    اشک چشــــمانـــــــت عشق تازه
                                                   و نمایان است
ای باران
    من عشق را بنام تو آغاز کرده ام
            ببار بر من، ببار بر دل خـســـتهٍ من 
                    و عشق  بــبـخـــــــشا  بـــــر  من
                                                    و  بر دل  من
ای باران 
    مرا آنگونه عاشق کن تا هر لحظه
             ازاحـــــساس عشق توسرشار شوم
                     هر مکان بر نام تو بر وعشق  تو
                                                      بـبالم تاهـمیشه

ای باران
    باز هم  ببار و ببار و بر من  ببار
           برنیستان وگلستان ودشت وصحرا ببار
                      بر دل عـاشــــقـــان  و عـــارفـــان  
                                                      وعـالـمان  ببار

ای باران
    ببار وهمیشه ببارتا با شیرينی عشقت
          همه عـشق تـــرا احســاس کنند و بر تو
                      مــــثـال مــن و دل مــن بــبـالــند
                                                      تا همیشه و همیشه